Rozdział 58. Ono nie będzie wiedziało jak jego ojciec wygląda.

Słodziaki *,*

Rozdział dedykowany: Lodo Zodia Comello

Przeczytałaś ?
Zostawiając po sobie maluteńki ślad 
Wywołujesz u mnie uśmiech :)


*Violetta*

Na szczęście nic mi , ani dziecku nie jest. Lekarz powiedział , że to tylko ze stresu. W końcu się strasznie bałam co zadecyduje sędzia. Jak Leon mi powiedział, że Jim zostaje z nami. Mój humor strasznie się poprawił. Kocham go jak własnego syna. Obecnie leżę na łóżku na jednych z sal w szpitalu. Mam zostać do jutra na obserwacji. Właśnie podają mi jakąś kroplówkę na wzmocnienie płodu. Mój narzeczony poszedł z młodym do sklepiku na dole po wodę. O już weszli na salę.
- Kupiliśmy ci jeszcze jakąś drożdżówkę. - oznajmił szatyn.
- Nie potrzebnie. - posłałam mi uśmiech.
- Mogę siąść obok ciebie ciociu ? - zapytał Jim.
- Tak, tylko uważaj , żebyś nie zaczepił o kroplówkę. - powiedziałam.
- Dobrze. - położył się obok mnie i przytulił się do mnie. Leon chwycił moją dłoń i splótł ze swoją. Uśmiechnęłam się do niego. Odwzajemnił to i musnął moją dłoń.
- A kiedy będę miał rodzeństwo ? - zapytał Jim.
- Już niedługo. Za jakieś 4 i pół miesiąca. - odpowiedziałam. Mały położył swoją rękę na moim brzuchu.
- Ciociu zjadłaś dziecko ? - zaśmiałam się.
- Nie. - musnęłam jego czółko.

- A jak się tam znalazło ? - wskazał na brzuch.
- Twój tatuś musiał mnie mocno przytulić i pocałować. - odpowiedziałam , patrząc na jego małą rączkę jeżdżącą po moim brzuszku.
- Tylko tyle ? - zdziwił się.
- Tak. - spojrzałam na Leona. Siedział ciągle cicho , a w jego oczach zbierały się łzy. - Skarbie, czemu płaczesz ? - zapytałam. Młody szybko zeskoczył z łóżka i przytulił się do mężczyzny.
- Wszystko będzie dobrze. - oznajmił Jim. Szatyn zaśmiał się po nosem.
- Jest dobrze. To łzy szczęścia. - odpowiedział. - Cieszę się , że mam swojego syna obok siebie , przyszłą żonę i dziecko w drodze. - posłał nam uśmiech. - Kocham was.

*4 tygodnie później*

*Violetta*

Leon spędza z nami ostatnio mało czasu. Można powiedzieć , że wcale. Jedzie wcześnie do firmy jak jeszcze śpimy. Wraca , myje się  i kładzie się spać. Prawie wcale nie rozmawiamy. Siedzimy z Jimem na kanapie w salonie i oglądamy telewizję. Widzę , że chłopiec już zasypia.
- Jim idź już do siebie i się połóż, bo zaśniesz na kanapie. - posłałam mu blady uśmiech.
- Nie. - zaprotestował. - Czekam na tatę. - wyjaśnił.
- I tak nie wiemy, o której wróci.
- Poczekam. - uśmiechnął się. Pocałowałam go w czubek główki , on przytulił się do mojego brzucha.

Minęło już pół godziny. Oczywiście mała kopia Leona zasnęła. Nagle dziwi zaczęły się ubierać wiedziałam , że to szatyn dlatego nie wstawałam z kanapy.
- Jeszcze nie spicie ? - zapytał zdziwiony.
- Jim usnął. - odpowiedziałam i nie zwracałam na niego uwagi.
- Czemu tu na kanapie ? - zapytał. Tak nagle zaczął cię interesować własny syn. Od trzech tygodni nic go nie interesuje.
- Czekał na ciebie. Ale się nie doczekał. - oznajmiłam.
- No tak dzisiaj trochę dłużej zostałem w firmie. - rzekł.
- Jaja sobie ze mnie robisz ?! - prychnęłam.
- O co ci teraz chodzi ?
- O co mi chodzi ?! Człowieku odstawiasz nas na boczny tor. Dla ciebie najważniejsza jest firma. Kiedy ostatnio spędziliśmy czas we trójkę ? O wypadzie do jakieś restauracji we dwoję nie wspomnę. Już niedługo będziesz miał drugie dziecko, jak tak dalej będzie to ono nie będzie wiedziało jak jego ojciec wygląda. - wyznałam mu zła.
- Teraz to przesadziłaś! - niemal krzyknął.
- Przesadziłam ? A pamiętasz w ogóle , że jutro mamy wizytę u ginekologa. - spojrzał na mnie zdziwiony.
- A to nie jest za tydzień ?
- No właśnie. Nawet płeć swojego dziecka cię nie interesuje. - odpowiedziałam zła. - Idę spać. Zanieś Jima do jego pokoju.  - dodałam.

*następny dzień*

Obudził mnie rano dzwoniący telefon. Spojrzałam w swoją prawą stronę. Oczywiście Leona już nie było. Chwyciłam telefon do ręki na wyświetlaczy widniało zdjęcie szatyna. O przypomniał sobie , że ma narzeczoną.
V: Słucham.
L: Hej skarbie. Jak tam ? Jim już gotowy do przedszkola ?
V: Jaja sobie robisz ? Jim na na 9:30 , a ty dzwonisz o 7:15. Po co mam go budzić tak wcześnie ?
L: Jakoś późno ma dzisiaj jak na 9:30.
V: On ma tak każdego dnia. Widzisz nawet nie wiesz na którą godzinę ma twój własny syn.
L; Violu nie nakręcaj kolejnej kłótni.
V; To  ty to zaczynasz. Po co w ogóle dzwonisz ?
L: Przyjadę po ciebie o 15:30. Pojedziemy do ginekologa.
V: Ooooo... dziecko cię zainteresowało.
L: Violetta....
V: Co Violetta ?
L: Proszę, nie kłóćmy się już.
V: Dobrze.
L; Przyjadę później.
V: Czekam.
Odłożyłam telefon na miejsce. Zobaczyłam , że mały chłopiec stoi w drzwiach do sypialni i przeciera oczka.
- Czemu ciociu krzyczałaś ? - zapytał siadając obok mnie.
- Wydawało ci się. - oznajmiłam.
- Późno wczoraj tata wrócił ? - zapytał.
- Chwilkę później jak usnąłeś. - posłałam mu uśmiech.
- Czemu on nie spędza czasu z nami ? - Bo twój tata woli pracować , niż z nami posiedzieć.
- Ma dużo pracy. - odpowiedziałam.
- Dzisiaj na niego poczekam. Muszę z nim porozmawiać.
- O czym ?
- Ostatnio widziałem mamę pod naszym domem parę razy. - posmutniał.
 - Czemu nie mówiłeś o tym ? - zapytałam przytulając go do siebie.
- Nie chciałem cię ciociu martwić. - uśmiechnął się blado.

Dzwonie już do niego chyba z 10 raz. Zaczyna mnie mocno wkurzać. Zaprowadziłam Jima do Fran , bo Lu ostatnio urodziła zdrową dziewczynkę , nie chciałam jej robić zamieszania w domu. Jest już 15:50. O 16:10 mam wizytę u ginekologa. Oczywiście szanowny pan '' firma jest najważniejsza '' zapomniał o wizycie. Jeśli dalej będzie się tak zachowywać , to nie wiem czy to ma wszystko sens.
Założyłam cienki płaszcz na siebie , wcześniej zamówiłam taksówkę i pojechałam na kontrolę.

Wróciłam już do domu. Leona nadal nie ma. Ja go chyba uduszę. Jest już po 21 , a jego nadal nie ma. Jim zasnął u Fran nie chciałam już go budzić więc zdecydowaliśmy , że zostanie na noc. Drzwi się otwierają.
- Hej skarbie. - chciał pocałować mnie w policzek , odsunęłam się.
- Co znów źle zrobiłem ? - zapytał lekko zły Leon spoglądając na mnie.
- Naprawdę się pytasz ?! - zakpiłam.
- To takie dziwne. Nic nie zrobiłem.
- No właśnie nic nie zrobiłeś. - odpowiedziałam.
- To o co ci chodzi ?
- Zapomniałeś o czymś co miałeś dzisiaj zrobić. - oznajmiłam.
- O niczym nie... o kurwa. Przepraszam , miałem spotkanie. Zupełnie zapomniałem. - odparł.
- Myślisz , że twoje przepraszam mi wystarczy ? Zapominasz o mnie i o dziecku. Nawet nie wiesz co się w twoim własnym domu dzieje!
- A co ma się dziać ?! - krzyknął poirytowany.
- Niki znów przychodzi pod dom. - oznajmiłam.
- Po co ?
- Mnie się pytasz ?! To matka twojego dziecka , porozmawiaj z nią jakoś. - rzekłam wstając z kanapy. Chwyciłam zdjęcie USG ze stolika i mu podałam. - To zdjęcie twojego syna.

=====================

Jak się podoba ???

Prawdę mówiąc , że ten rozdział moim zdaniem jest najlepszy jaki napisałam : D

Komentujcie :)

Do następnego :***