Rozdział 57. Wszystko będzie dobrze.

Rozdział dedykuje : Jasmine Theo

 

  Przeczytałaś ?
Zostawiając po sobie maluteńki ślad 
Wywołujesz u mnie uśmiech :)

*Leon*

Dzisiaj do mnie do pracy przyszła Niki, matka Jima. Dała mi wezwanie do sądu, że chce odebrać mi prawa do mojego syna, ale ja się tak szybko nie poddam. Będę walczył o niego do końca. Ale przyszła później Violetta i jak mi powiedziała , że spodziewamy się dziecka oszalałem.

- Jim ! - zawołałem młodego na kolację.

- Już idę. - usłyszałam jego głos. Ułożyliśmy z Violettą talerze i szklanki z sokiem w jadalni na stole.

- Mówimy mu ? - zapytała szatynka.

- Jeśli chcesz. - musnąłem jej policzek. Uśmiechnęła się. - Jim ! - znów go zawołałem, ponieważ się nie zjawił.

- Chwileczka! - krzyknął.

- Jeśli za chwilkę cię nie zobaczę w jadalni , obiecuje, że jutro nie pójdziesz na plac zabaw po przedszkolu. Młody szybko się zjawił obok nas. Usiadł na jednym z krzeseł.

- Co na kolację ? - zapytał.

- A rączki umyłeś ? - odpowiedziałem pytaniem na pytanie. Westchnął głośno, zeskoczył z krzesła i pobiegł do łazienki. Violetta się zaśmiała. Posłałem jej uśmiech. Już po niedługiej chwili wszyscy jedliśmy w ciszy.

Po kolacji postanowiliśmy wszyscy pooglądać telewizję. Spojrzałem, na Jima , który siedział obok Violi. Nie wyobrażam sobie, że mogę go stracić. Spojrzał na mnie i uśmiechnął się.

- Choć tu do mnie. - powiedziałem wskazując na swoje kolana. Z uśmiechem wskoczył na nie. Przytuliłem go do siebie. - Bardzo was kocham. - oznajmiłem zerkając raz na szatynkę raz na młodego.

- To chyba odpowiedni moment, żeby mu powiedzieć. - uśmiechnęła się Violetta spoglądając na swój brzuszek.

- O czym powiedzieć ? - zapytał mały.

- Pamiętasz jak obiecałam tobie i tacie małego stworka ? - zaśmiała się moja narzeczona.

- Tak.

- Już niedługo w naszym domu pojawi się nowy człowieczek. - posłałem mu uśmiech.

- Kupimy sobie ? - zaśmieliśmy się.

- Nie. - odpowiedziała Viola. - Ten człowieczek już mieszka u mnie w brzuszku. - dodała.

- Będziesz miał rodzeństwo. - oznajmiłem.

- Ale fajnie. - przytulił się do szatynki. - Ale nie zapomnicie o mnie ? - posmutniał.

- Nigdy. - odpowiedzieliśmy razem.

- Nawet tak nie myśl. - dodałem z uśmiechem.

- Przepraszam. - uśmiechnął się blado.

- Nie masz za co. - rzekła szatynka.

- Tato ?

- Tak ?

- Pamiętasz jak mi powiedziałeś, że jak zobaczę mamę przed domem to mam powiedzieć ?

- Tak.

- Dzisiaj znów była przed domem. - wyjaśnił smutno.

- Obiecuję, że już niedługo to się skończy. Musisz jeszcze troszkę wytrzymać. - przytuliłem go do siebie. - Dobrze ?

- Ychm.

- Jim , a czy ty chciałbyś spotkać się z mamą ? - zapytała Viola.

- Nie.

- A w naszej obecności ? - zadała drugie pytanie.

- Może. Nie wiem. Ale nie chce już z nią mieszkać. - zaprzeczył.

- Nie będziesz. Obiecuje. - powiedziałem. 

- Będę miał braciszka czy siostrzyczkę ? - spytał uśmiechnięty. 

- Jeszcze nie wiadomo. - oznajmiła dziewczyna siedząca obok mnie. 

- Szkoda. 

*4 miesiące później* 

*Violetta* 

Właśnie trwa rozprawa w sądzie o to , z kim będzie mieszkał Jim. Zaraz będą go przesłuchiwać w takim specjalnym pokoju, będziemy wszystko widzieć na ekranie. 
- Witaj Jim. - powiedział sędzia do niego. Nic nie odpowiedział, tylko rysował dalej. - Mogę zobaczyć twój rysunek ? - chłopiec niepewnie kiwnął głową. - Powiesz mi kto jest na obrazku ? 
- To ja i tata. - odpowiedział. 
- A ta trzecia osoba ? - spojrzał na niego. 
- To ciocia Viola. - oznajmił już pewniej. 
- A czemu ciocia ma taki duży brzuszek ? 
- Bo już niedługo urodzi małego stworka. - zaśmiałam się pod nosem. Mój brzuch nie jest jeszcze taki duży jak narysował Jim. - Będę się z nim bawił. - dodał z uśmiechem. 
- Odpowiesz mi na kilka pytań ? - zapytał sędzia. 
- Tak. - mężczyzna oddał mu rysunek. Jim zaczął coś jeszcze na nim malować. 
- Powiedź mi jak ci się mieszka z tatą i ciocią ? 
- Super. 
- Chodzisz do przedszkola ? 
- Tak. 
- A kto cię odprowadza ? 
- Ciocia. 
- A czemu nie tata ? 
- Bo tata pracuje, ale wraca jak najwcześniej , bo chce spędzić z nami dużo czasu. - uśmiechnął się Jim. 
- A z mamą masz jakiś kontakt ? - zauważyłam , że Leon zacisnął rękę w pięść i spojrzał złowrogo na Niki , która siedziała naprzeciwko nas obok swojego adwokata. 
- Nie. - odpowiedział chłopiec. 
- A chciałbyś się z nią spotykać ? 
- Nie. Nie chcę , żeby mnie biła. - było widać , że od razu zrobił się smutniejszy. 
- Mama cię biła ? 
- Tak. - Jim zaczął płakać. 
- Kiedy cię biała ? 
- Chcę do taty. - oznjamił. 
- Odpowiesz na moje pytanie. 
- Chcę do taty. - powtórzył swoje słowa. 
- Jim musisz mi odpowiedzieć. - to już jest przesada jak można męczyć tak, małe dziecko. 
- Chcę do taty. - Jim wybiegł z tamtego pokoiku. Już po niedługiej chwili wbiegł na salę rozpraw i szybko wskoczył na kolana Leona. Płakał. 
- Już spokojnie. - szepnął szatyn. - Wszystko jest dobrze. - dodał. 
- Ja nie chcę wracać do mamy. - powiedział przez płacz. W tej chwili na salę wszedł sędzia i usiadł na swoim miejscu. 
- Nie płacz już. - szepnął Leon. 
- Czy już można wyprowadzić chłopca z sali ? - zapytał sędzia. 
- Jim już wszystko jest dobrze. Musisz wyjść z sali. Poczekasz na nas w pokoiku obok. - oznajmił szatyn.  Mały przytulił się do niego jeszcze mocniej. 
- Chcę zostać. - odpowiedział. Leon spojrzał na mnie zrezygnowany. 
- Jim. Pójdziesz ze mną ? - zapytał. Chłopiec spojrzał na mnie i kiwnął lekko głową. Przytulił się jeszcze do swojego taty i zszedł z jego kolan. Chwyciłam do za rękę i wyszliśmy z sali. 
- Gdzie idziemy ? - zapytał mały już mniej płacząc. 
- Nie wiem. Gdzie chcesz ? - zapytałam i kucnęłam. Poczułam silny ból w brzuchu. 
- Coś się stało ? - zapytał Jim , widząc moją minę. Usiadłam na krześle pod ścianą. 
- Nic mi nie jest. - odpowiedziałam. 

*Leon* 

Właśnie zakończyła się rozprawa. Sędzia powiedział , że nie widzi innego wyjścia. Jim zostaje ze mną i z Violą. 
- Tato coś się cioci stało !! - na salę wbiegł mój syn. 
- Gdzie ona jest ? - szybko do niego podbiegłem. 
- Tam na korytarzu. - odpowiedział. Wziąłem go szybko na ręce i skierowałem się szybko w miejsce gdzie powinna być moja narzeczona. Postawiłem małego na podłodze. 
- Violu co się stało ? - zapytałem szybko. 
- Boli. - wyszeptała. 
- Co się boli ? 
- Brzuch. - syknęła z bólu. 
- Niech ktoś zadzwoni na pogotowie ! - krzyknąłem. - Wszystko będzie dobrze.  - szepnąłem.

=================================

Jak się podoba 57 ??? :D 

Komentujcie :D