Rozdział 53. To jest moja prawdziwa mama.

Rozdział dedykuje : Ola C

 Przeczytałaś ?
Zostawiając po sobie maluteńki ślad 
Wywołujesz u mnie uśmiech :)


*Violetta*

Jest już wieczór. Właśnie kładziemy się z Leonem spać. Szatyn zgasił lampkę. 
- Dobranoc. - szepnął i objął mnie ramieniem. 
- Leon ? - mruknął seksownie , co oznaczało , że mam kontynuować. - Musimy porozmawiać. 
- O czym ? - zapytał z zamkniętymi oczami. 
- O Jimie. - odpowiedziałam. 
- Coś nie tak z nim ? - zaśmiał się. 
- Myśli , że chcesz go oddać Niki. - powiedziałam. 
- Co ?! - niemal krzyknął i włączył lampkę. 

- Widział ją przed naszym domem. - wytłumaczyłam. - Pomyślał , że ty po nią zadzwoniłeś , żeby go zabrała. - dodałam. 
- Obiecałaś , że nic nie powiesz tacie !! - usłyszeliśmy krzyk Jima. Wybiegł z apartamentu. Leon szybko wstał z łóżka założył spodnie i wybiegł za nim zakładając po drodze koszulkę. 
- Jim ! - krzyknął. Jeśli coś mu się stanie to będzie moja wina. Wybiegłam za nimi. Chłopca nigdzie w pobliżu nie było. 

*Leon* 

Gdzie on do cholery pobiegł ? Muszę go szybko znaleźć. 
- Jim ! - zero odpowiedzi. - Widziała pani małego chłopca ? - zapytałem przypadkowej kobiety na korytarzu. 
- Chyba pobiegł w tamtą stronę. - oznajmiła wskazując mi miejsce gdzie może być mój syn. 
- Dziękuje. - posłała mi swój uśmiech. Pobiegłem dalej. 
- Jimi ! - znów bez odpowiedzi. - Jim ! - zjechałem windą na parter. 
- Mały chłopiec , ciemnie włosy. Widziała go pani ? - zapytałem w recepcji. 
- Niestety nie. Ale mam tu obrazy z kamer. Mogę zobaczyć. - oznajmiła z uśmiechem. Spojrzała na swój komputer nacisnęła jakiś przycisk i wyświetliły się obrazy z kamer. Rozejrzałem się wkuł może tu gdzieś jest, ale nie było go. - To on ? - zapytała. Spojrzałem na ekran. 
- Tak. 
- Jest na końcu korytarza na 3 piętrze. - odpowiedziała. 
- Dziękuje. - uśmiechnąłem się blado.  Szybko skierowałem się do windy i wcisnąłem guzik z numerem 3. Już po chwili byłem na wybranym piętrze. Spojrzałem w lewo nie zobaczyłem go. W prawo jest. Podbiegłem do niego. Płakał, przytuliłem go do siebie. 
- Nawet nie wiesz jak się o ciebie bałem. - oznajmiłem. 
- Przepraszam. - szepnął. 

Właśnie wchodzimy do naszego apartamentu z Jimem. Violetta jest już w środku. Usiadłem na łóżku. Chłopiec kierował się do swojego pokoju. 
- Jim. - powiedziałem. 
- Tak ? - spojrzał w moją stronę. 
- Wiesz , że musimy teraz pogadać ? - odpowiedziałem pytaniem. 
- Ale ja nie chcę. - zaczął marudzić. 
- Jim. - westchnął głośno i podszedł do mnie. 
- Słucham ? - unikał mojego wzroku. Wziąłem go na ręce i posadziłem na moim kolanie. 
- Spójrz na mnie. - powiedziałem. Uczynił to i patrzył z zakłopotaniem. 
- O czym będziemy rozmawiać ? - zapytał głupio. 
- Dobrze wiesz o czym. - oznajmiłem. 
- Ale ciocia ci już powiedziała. Ja nie mam nic do powiedzenia. - rzekł zeskoczył z moich kolan i zaczął kierować się do swojego pokoju. 
- Jim. - odwrócił się. - Chcę z tobą porozmawiać. 
- Ale ja nie chcę. - powiedział. 
- Jim ! - podniosłem lekko głos. Westchnął i usiadł na łóżku obok Violi. 
- Tak, tato.... 
- Dlaczego pomyślałeś , że chcę cię oddać ? To , że zobaczyłeś swoją mamę...
- To jest moja prawdziwa mama. - powiedział i przytulił się do Violetty. On musnęła czubek jego głowy. Widziałem , że z jej oka poleciała łza szczęścia.
- Spokojnie. - szepnęła do niego. 
- Jim, kocham cię i nie chcę cię oddać. Nie wybaczył bym sobie , że cię straciłem. - oznajmiłem. 
- Też cię kocham , ale boję się , że ci , wam , się kiedyś znudzę. - rzekł ze łzami w oczach nadal wtulony w moją narzeczoną. 
- Nawet tak nie myśl. - powiedział szatynka. 
- Kochamy cię. - dodałem. 
- Przepraszam. - szepnął. 
- Za co ? Nic nie zrobiłeś. - wyjaśniłem. Nic nie odpowiedział. 
- Mogę z wami dzisiaj spać ? - zapytał patrząc na Violę. 
- Oczywiście. - oznajmiła. 
- Dziękuje. 

 *Violetta* 

Obudziło mnie pukanie do drzwi. Spojrzałam w prawą stronę obok  mnie nie było ani Jima, ani Leona. 
- Już otwieram. - usłyszałam szatyna. Otworzył drzwi , ale nie patrzyłam kto przyszedł. Zamknął drzwi. - Kochanie wstawaj. Śniadanie. - oznajmił Leon.   
- Jeszcze chwilka. - powiedziałam i przewróciłam się na drugi bok. 
- Wstajemy. - rzekł i zaczął całować moje ramię. 
- Mmmmmm.... - jak mi jest teraz dobrze. 
- No już wstawaj. Dzisiaj idziemy na plażę. - oderwał się od mojego ramienia. Usiadłam na łóżku z uśmiechem. Kocham plaże, kocham się opalać. 
- Dzień dobry. - przywitał mnie Jim buziakiem w policzek. 
- Witaj skarbie. - odpowiedziałam i musnęłam czubek jego główki. 

(wieczór)

*Diego* 

Dzisiaj idziemy razem z Fran do restauracji. Dylana zostawiliśmy pod opieką rodziców mojej żony. Usiedliśmy przy pięknie przystrojonym stoliku. 
- Dobry wieczór. Podać menu czy może danie szefa kuchni ? - zapytała kelnerka. 
- Danie szefa kuchni. - odpowiedziała Fran z uśmiechem. 
- Dobrze. - uśmiechnęła się i odeszła. 
- Miło tak posiedzieć we dwoje. - powiedziałem. 
- Tak. - ująłem jej dłoń, która leżała na stoliku. 
- Chcesz mi coś powiedzieć ? - zapytałem z uśmiechem. 
- Nie, czemu tak myślisz ? - odpowiedziała pytaniem na pytanie. 
- Może dlatego , że dzisiaj znalazłem coś w łazience ?
- Co takiego ? - spytała. 
- Test ciążowy. - odpowiedziałem. - Pozytywny. - dodałem z uśmiechem. - Nie chciałaś mi tego powiedzieć , że znów zostanę ojcem. 
- Chciałam , ale za 3 dni. - posłała mi blady uśmiech. 
- Czemu ?
- Bo za 3 dni jest 2 rocznica naszego ślubu. - oznajmiła. Zrobiło mi się głupi , zapomniałem o tym. - Pomyślałam , że ucieszysz się na taki prezent. - powiedziała szeptem.
 - Cieszę się bardzo. - musnąłem jej usta. 
- To dobrze. - zaśmiała się. 
- Ale przecież ty nie masz porannych mdłości. - powiedziałem. 
- Mam. Budzę się przed tobą , gdy już wracam z łazienki kładę się znów i usypiam. - wyjaśniła. 
- Kocham cię. 
- Ja ciebie też.  

==================== 

Tak , wiem dzisiaj krótki rozdział :) 
Ale to tylko dlatego , że w następnym będzie więcej się działo :D 
Przyśpieszę akcję o 5 miesięcy ;p 
Będzie mi łatwiej pisać :D 

Czekam na wasze komentarze :P 

  KONKURS NA ONE SHOT'A