Rozdział 38. Dobrze się czujesz ?

Rozdział dedykuje : Yuki Chan

 Przeczytałaś ?
Zostawiając po sobie maluteńki ślad 
Wywołujesz u mnie uśmiech :)

 

*Leon*

Sytuacja trochę się rozluźniła. Dogaduję się z Jimem. Jest strasznie słodki. Violetta poszła na zakupy. Powiedziała, abyśmy spędzili ten czas sami w męskim towarzystwie. Mały śpi w sypialni po długiej zabawie. Oczywiście będę chciał zrobić jeszcze badania DNA tak dla pewności. Oglądam w salonie telewizor. Nagle na moje kolana wskoczył chłopiec. Uśmiechnął się i przetarł swoje oczy.

- Głodny jestem. - oznajmił.

- A co byś zjadł ? - zapytałem.

- Gofry. - zaśmiał się lekko.

- No to choć zrobimy. Zaraz wróci Viola. Pewnie też będzie głodna. - powiedziałem. Udaliśmy się do kuchni. Gdzie zaczęliśmy robić kolację. Mały wdrapał się na krzesło , które było dość wysokie i się mi przyglądał.

- Lubisz gofry ? - zapytałem.

- Bardzo. - uśmiechnął się. - Kochasz Violettę ? - nie spodziewałem się tego pytania.

- Tak, bardzo. Czemu pytasz ?

- Ładnie razem wyglądacie. - skomentował. - Mogę mówić do ciebie tato ? - spytał niepewnie.

- Jeśli chcesz. - zeskoczył z krzesła i przytulił się do moich nóg. Podniosłem go tak, aby basze twarze były na tym samym poziomie.

- Oddacie mnie z Violą? - widać było na jego twarzy smutek.

- Nigdy. - zaprzeczyłem. Kolejny raz się przytulił.

- Kocham cię tato. - powiedział. Coś we mnie pękło z mojego oka poleciała pojedyncza łza.

- Też cię kocham Jim.

*Violetta*

Weszłam do domu i co zobaczyłam? Śmiejących się chłopaków w kuchni.

- Co robicie? - zapytałam z uśmiechem.

- Gotujemy. - odpowiedział mój chłopak.

- Raczej próbujemy gotować. - zaśmiał się Jim.

- A co ? - spojrzałam pytająco.

- Gofry z owocami i bitą śmietaną. - wyjaśnił Leon.

Gofry wyszły świetnie chłopaki się bardzo postarali. Właśnie wcieram balsam w moje nogi w sypialni. Leon poszedł pod prysznic, a Jim coś rysuje w pokoju obok.

- Dzień pełen wrażeń. - oznajmiłam widząc wchodzącego szatyna do sypialni. Swoją drogą wyglądał strasznie seksownie. Miał owinięty ręcznik wokół pasa. A na torsie kilka pojedynczych kropel wody.

- Taaak. - powiedział padając na nasze łóżko. - Wiesz na co mam teraz ochotę ?

- Na co ?

- Na twoje usta. - rzekł i wbił się w nie brutalnie i zachłannie. Oddawałam każdy jego pocałunek. - Bardzo cię kocham. - ostatni raz musnął moje usta.

- A wiesz na co ja mam ochotę? - zapytałam. - Na ciebie. - odpowiedziałam szybko. Zaśmiał się. Usiadłam na nim okrokiem i zaczęłam dotykać jego torsu.

- Te twoje ruchy mnie podniecają. - przyznał. Całowałam jego klatkę piersiową. Czułam jak jego przyjaciel wbija mi się między nogi. - Dobra starczy. - odsunął się ode mnie.

- Co jest ? - zasmuciłam się.

- Poczekajmy jeszcze trochę. - powiedział.

- Ale ja nie chcę czekać! - zaprzeczyłam szybko.

- Skarbie proszę.

- Nie kochasz mnie ? - zaczęłam płakać.

- Jasne, że cię kocham tylko... tylko nie chcę cię zranić.- posłał mi uśmiech.

- Dobrze. Przepraszam. Ale zrozum jestem już gotowa. - powiedziałam pewna siebie.

- Jeśli jesteś gotowa możemy zrobić to jutro. - przytuliłam się do niego. Nagle drzwi do sypialni cichutko zaskrzypiały. Nasze oczy powędrowały w tamtą stronę. Okazało się, że był to oczywiście Jim z pluszakiem w ręku. Posłał nam sztuczny uśmiech.

- Co się stało ? - zapytał Leon i wziął małego na ręce, a następnie usiadł spowrotem na łóżku.

- Boję się, że jak zasnę. To znów będę w stary domu. A ja chcę zostać z wami. - wtulił się w szatyna.

- Zostaniesz. - powiedział Leon ze śmiechem i zaczął łaskotać małego. Ten zaś śmiał się strasznie głośno.

- Ta-toooo przeeee-stań. - śmiał się Jim.

- Jest już późno. Chyba pora spać. - powiedziałam patrząc na nich.

- Nieeeeee. - odpowiedzieli zgodnie. Zaśmiałam się.

- Leon idzie się ubrać. Jim idziesz po jakąś książeczkę do czytania. - rozkazałam. Już po chwili zniknęli z mojego pola widzenia. Ale szybko też wrócili. - Kładziemy się na łóżku. - oznajmiłam. Zrobili o co ich poprosiłam. W środku położył się mały chłopiec. Zaczęłam im czytać. Po mniej niż 15 minutach spali obaj. Odłożyłam księżniczkę na szafkę nocną. Ucałowałam im czółka , zgasiłam lampkę nocną i usnęłam nawet nie wiem kiedy.

Obudziłam się ok. 9:00. Obok łóżka stali chłopaki z tacką, na której było już śniadanie. Posłałam mi uśmiech co odwzajemnili. Usiadłam.

- To dla mnie ? - zapytałam.

- Tak. Tylko zjadaj szybko,  bo za pół godziny mamy być w firmie. - oznajmił Leon.

- Dobrze. - odpowiedziałam. A co on chce zrobić z małym przez ten czas kiedy będziemy w firmie? Zapytam później. Zjedzenie śniadania zajęło mi mniej więcej 15 minut.  Udałam się do łazienki gdzie się umyłam i ubrałam w odpowiednie ubrania na dziś. Zeszłam na dół do kuchni. Zobaczyłam Leona. Od razu przyssał się do moich ust. Zaśmiałam się.

- Mały jedzie z nami? - zapytałam.

- Tak.. - odpowiedział krótko. - Jim!!!! - krzyknął. Chłopiec szybko zbiegł ze schodów i znalazł się obok nas. Miał na placach mały plecak.

-A co masz w tym plecaczku ? - spytałam kucając naprzeciwko niego.

- Mam tam kolorowanki, kredki, blok.. - zaczął wymieniać na paluszkach. Wyglądało to słodko. Spojrzałam na Leona śmiał się cichutko.

- To jedziemy ? - zapytał szatyn. Wziął małego na ręce.

- Taaak. - powiedział szczęśliwy. Wyszliśmy z domu i usiedliśmy w samochodzie, którym pojechaliśmy do pracy. Gdy wchodziliśmy do firmy oczy prawie wszystkich skierowały się na nas. No nie dziwię się. Leon niósł małego , a drugą rękę miał splecioną z moją.

- Jeśli nie przestaniecie się gapić to możecie pożegnać się z pracą. - powiedział Leon tak, aby każdy go usłyszał. Zaśmiałam się widząc  zakłopotanych ludzi , którzy szybko wracali do swoich obowiązków.

- Tato ty jesteś tu szefem ? - zapytał Jim.

- Nie. Mój tata. - odpowiedział.

- Mój dziadzio ?

- Tak.

- Poznam go dzisiaj ?

- Nie ma go dzisiaj w pracy. - nie było więcej pytań ze strony małego.

*Leon*

Siedzimy w biurze. Jim rysuje coś w swoich kolorowankach. Violetta przegląda jakieś papiery związane z firmą. Mały wstał z kanapy i podszedł do wielkiej szklanej ścianie.

- Ładnie tu. - powiedział z uśmiechem.

- Muszę do łazienki. - oznajmiła Viola.

- Dobrze się czujesz ? - zapytałem dla pewności.

- Tak. - odpowiedziała posyłając mi uśmiech. Wyszła.

- Tato..

- Tak?

- A pokażesz mi co robisz ? - zapytał. Usiadł na moich kolanach.

- Podpisuje umowy. A teraz wybacz, ale muszę pójść zanieść te papiery sekretarce. - powiedziałem. Posadziłem go na swoim obrotowym krześle i udałem się do sekretarki.

- Marika proszę wyślij te dokumenty pod ten adres. - podałem jej karteczkę z adresem i dokumenty do wysłania.

- Dobrze. - oznajmiła z uśmiechem.

- Dziękuje. - skierowałem się znów do mojego gabinetu. Zobaczyłem tam Jima z jakimiś kartkami i moim długopisem.

- Jim co ty robisz ?

- Podpisuje umowy. - wyjaśnił.

- Zostaw to. - powiedziałem lekko zły. - Muszę jeszcze raz to wydrukować. - wyszeptałem pod nosem. Spojrzałem na małego płakał cichutko. Przytuliłem go do siebie.

-Bardzo jesteś zły ? - zapytał szlochając.

- Nie. - odpowiedziałem. - Nie płacz. Nic się nie stało. - powiedziałem z uśmiechem.

- Przepraszam. - oznajmił. Do biura weszła Violetta.

- A co się tu stało ? - zapytała spoglądając na nas.

- Jim próbował podpisać umowę. - zaśmiałem się.

- Ale nie jesteś zły ? - spytał mały dla pewności.

- Nie. - posłałem mu uśmiech.

- Nie uderzysz mnie ? - - zdziwiło mnie to pytanie.

- Nigdy cię nie uderzę. Skąd ci się to w ogóle  wzięło ? - uklęknąłem naprzeciwko niego.

- Mama mi kiedyś powiedziała , że jak jestem niegrzeczny to muszę dostać.

- Nie wiem co ci mama mówiła , ale ja cię nigdy nie uderzę. - powiedziałem.

- Mam pytanie. - Violetta uklęknęła obok mnie, aby dobrze patrzeć na Jima. - Czy twoja mama kiedyś cię uderzyła ?

- Tak. - odpowiedział. A z jego policzka popłynęła mu łza. Dziewczyna szybko ją starła.

- Często to robiła ? - tym razem to ja zapytałem.

- Prawie codziennie. - płakał.

- Już ciiii... - zaczęła uspokajać go Violetta tuląc go do siebie.

- Obiecujecie, że nie będziecie mnie bić ? - spytał mały chłopiec.

- Obiecujemy. - odpowiedzieliśmy równocześnie z moją dziewczyną.

- Bardzo was kocham. - przytuliłem ich do siebie.

*Violetta*

Przez tą akcję z biciem nie mogę się skupić na pracy. Cały czas coś muszę pomylić. Nie rozumiem jak można bić niewinne dziecko. Przecież to jest karalne. Ja naprawdę nie wiem co jego matka sobie myślała. Westchnęłam głośno.

- Coś nie tak ? - szybko obok mnie zjawił się Leon.

- Wszystko dobrze. - posłałam mu uśmiech.

- Na pewno ? - spojrzał mi w oczy.

- A co ma mi być ?

- No wiesz po ten akcji w szpitalu strasznie się o ciebie martwię.

- Spokojnie wszystko dobrze. - musnęłam jego policzek. - Dałbyś mi kartę kredytową ? - zapytałam.

- Po co ?

- Chcę pójść z małym na zakupy. Kupię parę ubrań i jakieś niezbędne rzeczy. - wyjaśniłam. - I tak nie mam dzisiaj głowy do pracy. - dodałam.

- Jasne. - uśmiechną się. Wyciągnął ze swojego portfela odpowiednią kartę i mi ją podał.

- Jim idziemy na zakupy. - powiedziałam do chłopca.

- Dobrze. - chwyciłam go za rękę i mieliśmy wychodzić kiedy...

- Nikt się ze mną nie pożegna? - zaśmiał się Leon. Jim.szybko puścił moją dłoń i przytulił się do szatyna. Leon go podniósł , aby ich twarze były na tym samym poziomie  - Masz być grzeczny. - powiedział mój chłopak.

- Dobrze, będę. - Leon odstawił go na podłogę. Pocałował go jeszcze w czółko.

-Idziemy ? - zapytałam.

- Tak.!!  - krzykną Jim.

- A ty się ze mną nie pożegnasz ? - zapytał Leon. Podeszłam do niego i musnęłam jego policzek. - Oooo nie, nie. Tu. - wskazał na swoje usta. Musnęłam je lekko. 

=================================  

Jak się podoba 38 ?  
  Jim jest akceptowany przez Violettę :) 
Ale czy na długo ?? 

A teraz : 

28 ( i więcej ) komentarzy = next 
Do następnego : ***