Rozdział 46. Czemu mi nie powiedziałaś ?

 Rozdział dedykuje : Martyna Markiewicz

 

 Przeczytałaś ?
Zostawiając po sobie maluteńki ślad 
Wywołujesz u mnie uśmiech :)

 

  

*Leon*

Obudziłam się w nocy. Spojrzałem na zegarek 2:37. Odwróciłem się w prawą stronę. Gdzie jest Violetta ? Może poszła do łazienki. Udałem się na dół do kuchni w celu napicia się czegoś. Zobaczyłem Violę siedzącą na podłodze opartą o szafki. Szybko zobaczyłem, że płacze. Usiadłem obok niej i przytuliłem ją. Wtuliła się we mnie i płakała.

- Skarbie już wszystko dobrze. - szepnąłem w jej włosy.

- Nic nie jest dobrze. - powiedziała i otarła łzy.

- Co się stało ? - zapytałem spoglądając w jej śliczne, zapłakane oczy.

- Wszystko się psuje. - oznajmiła.

- To znaczy ? Nie rozumiem o czym mówisz. - skierowałem się do szatynki.

- Może i lepiej, że nic nie rozumiesz. - szepnęła. - Chciałabym pojechać gdzieś na jakieś krótkie wakacje. Oderwać się o tego codziennego życia. - mówiła.

- Na pewno nie chcesz powiedzieć mi o co chodzi ? - przytuliłem ją.

- Dowiesz się w swoim czasie. - posłała mi blady uśmiech.

- Dobrze. To gdzie chciałabyś pojechać ? - zapytałem.

- Nie wiem. Zaskocz mnie. - zaśmiała się.

- Ja już coś wymyślę. - musnąłem jej policzek.

- I właśnie za to cię kocham. - oznajmiła.

- Za co ?

- Za to, że zawsze poprawisz mi humor. - uśmiechnęła się. - Dziękuje, że jesteś przy mnie. - dodała.

- Zawsze będę. - pocałowałem ją. - Wracamy do łóżka ?

- Tak.

*Violetta*

Obudziłam się ok. 9:00. Nie było już Leona. Pewnie jest już w pracy. Podniosłam się do pozycji siedzącej i zobaczyłam, że Jim siedzi w fotelu.

- Hej Jim. - uśmiechnęłam się.

- O ciocia już wstała. - zaśmiał się.

- Co tu robisz ? - zapytałam.

- Tata kazał mi cię dzisiaj pilnować. - oznajmił dumny.

- A czemu ?

- Żebyś nie płakała. - uśmiechnęłam się.

- Dobrze. Choć tu do mnie. - szybko wskoczył na łóżko przytuliłam go do siebie i ucałowałam w główkę.

*Francesca*

Diego wziął sobie dzisiaj wole. Stwierdził, że musi trochę odpocząć. Właśnie usypiam Dylana. Kołyszę się z nim w lewo i w prawo. Poczułam czyjeś dłonie na mojej talii. Wiedziałam, że to mój mąż. Zaczął się kołysać z nami. Musnął moje ramie.

- Bardzo was kocham. - szepnął bardzo cicho. Uśmiechnęłam się. Mały chłopczyk zasnął. Odłożyłam go do łóżeczka z uśmiechem. Popatrzyliśmy na niego jeszcze przez chwilkę i wyszliśmy z naszej sypialni , w której było łóżeczko. Udałam się na dół i wzięłam sok z lodówki. Nalałam do szklanki i wypiłam. Diego mi się ciągle przyglądał.

- Czemu tak patrzysz ? - zapytałam.

- Nawet nie zdajesz sobie sprawy z tego, że jestem na ciebie mega napalony. - powiedział seksownym głosem i zarumieniłam się. Podszedł do mnie i wbił się w moje usta. Oddałam pocałunek z wielką chęcią. Posadził mnie na blacie.

- Dzisiaj w salonie ? - zaśmiał się całując mój brzuch.

- Taak. - odchyliłam głowę do tyłu , a on przeszedł na moją szyję.

- Bez zabezpieczeń ? - wyszeptał i przygryzł moje ucho.

- Bez.

- Czyżby moja śliczna żona chciałabym drugie dziecko ? - zaśmiał się.

- Córeczkę. - poprawiłam go.

*Leon*

Właśnie wracam do domu po ciężkim dniu w pracy. Otworzyłem drzwi do mojego domu i poczułem jakiś piękny zapach z kuchni. Udałem się tam. Zobaczyłem gotującą Violettę.

- Hej. - musnęła mój polik.

- Cześć skarbie. - przywitałem się. - Gdzie Jim ? - zapytałem.

- U siebie w pokoju. - odpowiedziała.

- Mam dla ciebie niespodziankę. - uśmiechnąłem się.

- Jaką ?

- Za tydzień we trójkę jedziemy na Hawaje. - rzuciła mi się na szyję. - Czyli , że się cieszysz. - zaśmiałem się.

- Nawet nie wiesz jak bardzo. - pocałowała mnie.

- Dzisiaj kolacja u rodziców. - przypomniałem jej. Wziąłem talerze z jedzeniem i rozłożyłem w jadalni na stole.

- Wiem. - odpowiedziała przynosząc szklanki z sokiem.

- Jim obiad !! - krzyknąłem. Usłyszeliśmy tylko stukot małych nóżek zbiegających ze schodów.

- Tata już wrócił. - przytulił mnie.

- Idź umyj rączki. - powiedziałem do niego z uśmiechem.

- Już umyłem. - zaczął pokazywać swoje dłonie, co wyglądało uroczo.

- Siadamy do obiadu. - oznajmiła szatynka. Usiedliśmy we trójkę przy stole i zjedliśmy w miłej ciszy.

Właśnie szykujemy się do wyjazdu do rodziców na kolację. Czekamy z Violą jeszcze na Jima, który szykuje się u siebie. Zbiegł po schodach jak zawsze.

- Ślicznie wyglądasz. - skomentowała moja dziewczyna.

- Wiem. - zaśmiał się.

- Skromność to po tatusiu. - westchnęła Viola, musnąłem jej policzek.

- Jedziemy już. - wziąłem młodego na ręce.

- Ja zadzwonię dzwonkiem. - zażądał Jim.

- Dobrze. - zaśmieliśmy się. Mały zadzwonił dzwonkiem, a już po chwili przed nami pojawiła się moja mama.

- Zapraszam. - otworzyła szerzej drzwi. Weszliśmy do środka i przywitaliśmy się z nią, a następnie z innymi. - Siadajcie do stołu. Fran zaraz przyjdzie poszła nakarmić małego. - posłała nam uśmiech.

- Dylan jest ? - zapytał Jim z wielkim uśmiechem na twarzy.

- Tak. - odpowiedział mój tata.

- Gdzie ? - zapytał znów.

- W pokoju gościnnym. - odpowiedziała moja mama. Od razu pobiegł na górę. Zaśmiałem się pod nosem. Spojrzałem na Violę siedziała jakaś smutna.

- Wszystko dobrze ? - szepnąłem w jej kierunku.

- Tak. - wymusiła sztuczny uśmiech. Musnąłem jej policzek.

- Hej. - powiedziała Francesca z uśmiechem wchodząc do jadalni.

- Cześć. - odpowiedzieliśmy z Violettą. Już wszyscy siedzieli przy dużym rodzinnym stole.

- No to mówcie chłopaki. Jak w firmie ? - zapytał tata.

- Dobrze. - odpowiedział Diego.

- Bardzo dobrze. - poprawiłem go i się zaśmieliśmy.

- Czyli, że sobie radzicie. - podsumowała mama.

* Ludmiła *

Siedzimy z Federico w salonie i oglądamy telewizję. Wtuliłam się w niego, a on musnął moje włosy swoimi ustami.

- Kocham cię. - powiedział.

- Ja ciebie też. - odpowiedziałam z uśmiechem. - Fede , a może zaczniemy planować już nasz ślub ? - zapytałam.

- Przecież mówiłaś , że nie chcesz się z tym śpieszyć. - oznajmił.

- Ale jednak chyba musimy. - zarumieniłam się.

- Czemu ? - zaśmiałam się lekko widząc jego minę. Chwyciłam go za dłoń i ułożyłam na swoim brzuchu.

- Jestem w ciąży. - nic nie powiedział. - Zostaniesz tatusiem, Federico. - uśmiechnęłam się.

- Naprawdę ? - zapytał z niedowierzaniem.

- Tak. I właśnie z tego powodu chcę szybki ślub, bo chcę , żeby dziecko urodziło się po ślubie. - wyjaśniłam. Przytulił mnie bardzo mocno.

- Nawet nie wiesz jak się cieszę. - oznajmił i wbił się w moje usta. Oddałam jego namiętny pocałunek z radością.

- Jeszcze nie mogę uwierzyć. - rzekł. Dotknął mojego brzucha. - Bardzo cię z mamusią kochamy. - powiedział po czym musnął mój brzuch. Z oka poleciała mi łza. - Ej, skarbie. Czemu płaczesz ? - starł moje łzy.

- Bo nie myślałam, że tak szybko to zaakceptujesz. - wyjaśniłam.

- Bardzo was kocham. - pocałował mnie.

*Leon*

Siedzimy wszyscy u moich rodziców w salonie i rozmawiamy na różne tematy.

- No, a wiecie, że my z ojcem czekamy na nowe wnuki. - wypaliła moja mama. - I teraz liczymy na Leona i Violę. - dodała.

- My nie chcemy na razie dzieci. - powiedziała moja dziewczyna.

- Mamy Jima. - dodałem.

- Ale my czekamy na wasze wspólne dzieci. - dopowiedział tata. - W sumie nie obrazilibyśmy się, gdyby Fran i Diego też postarali się o drugie dziecko. Bo Isa jest jeszcze za młoda. - spojrzał na moją młodszą siostrę.

- To kiedy dostaniemy wnuki ? - zapytała moja rodzicielka. - A może Viola już jest w ciąży ? - dodała. Szatynka wybiegła z pomieszczenia.

- Zaraz wrócę. - powiedziałem i udałem się do łazienki , w której zapewne jest dziewczyna. - Skarbie ? - zapukałem i wszedłem. Siedziała na podłodze i płakała. - Słońce co jest ? - usiadłem obok jej i przytuliłem.

- Co się dzieje ? - zakpiła. - Chcesz wiedzieć co się dzieje ?!

- Tak. Chcę wiedzieć czemu ostatnio jesteś jakaś dziwna.

- Bo nie będziemy mieli dzieci. - rozpłakała się jeszcze gorzej.

- Co ? - zapytałem.

- Jestem bezpłodna. Tylko długoletnie starania mogą przynieść jakieś skutki. - odpowiedziała.  

- Czemu mi nie powiedziałaś ?

- Bałam się. Ty zawsze chciałeś mieć dziecko. To dlatego odmówiłam ci gdy mi się oświadczyłeś. Bardzo cię kocham i mi na tobie zależy. Bałam się, że zerwiesz ze mną. Pamiętasz jak się pytałam o twoje podniecenie ? To też chodziło o to. A te leki co znalazłeś w mojej szafce to nie na sen. To na płodność. Nawet nie wiesz jak mi to trudno o tym mówić. - przerwała i spojrzała mi w oczy. - Mam zniknąć z twojego życia ?

- Tak. 

=========================================== 

Czyli , że już znamy sekret Violetty :) 

Mam nadzieje, że mi wybaczycie , że nie jest w ciąży jak większość myślała xd 

A teraz poproszę o dużą ilość komentarzy 

 Do następnego :**